یادداشت‎های روزانه حمیدرضا صدر؛ پیروزی سرد بارسلونا برابر المریا،فرار بزرگ انریکه

لوییز انریکه در پایان بازی تلاش کرد نمایش نومیدکننده مردانش را در قاب کلی توجیه کند. او گفت: "... اگر می‎خواهید قهرمان شوید باید دیدارهایی...

منبع؛

لوییز انریکه در پایان بازی تلاش کرد نمایش نومیدکننده مردانش را در قاب کلی توجیه کند. او گفت: "... اگر می‎خواهید قهرمان شوید باید دیدارهایی که بد بازی می‎کنید را هم با پیروزی سپری کنید. او بازی بد تیمش را پذیرفته بود و می‎دانست سه امتیاز کسب شده از دل بازی هرج و مرج گونه مردانش برآمده. می‎دانست آن نمایش بیشتر نگران‎کننده است تا امید بخش.

بارسلونا پس از شکست از رئال مادرید و سلتاویگو برابر المریا به میدان رفت. برابر همان تیمی که چهار سال پیش در دوران خوش گواردیولا با دریافت 8 گل مقابل کاتالان‎ها له شده بود. برابر تیم پایین جدولی که طی ده دیدار این فصل فقط دو بار برنده شده بود و خط حمله‎اش با 8 گل یکی از بدترین‎های لیگ بشمار می‎رفت. با این وصف المریا کوچک با گل نیمه اول بیوفوما پیش از پایان نیمه اول جلو افتاد تا ستاره‎های بارسا با عرق سرد به رختکن بازگردند. مسی توپ را از دست داد و بازیکنان المریا با سه پاس دروازه براوو را – یادآور گل‎های بارسلونا در عصر تیکی تاکا پپ گواردیولا - باز کردند.

این پنجمین گل دریافت شده بارسلونا در لیگ بود و آن‎ها به‌رغم همه نیش‎ها، کماکان بهترین خط دفاع را دارند. ولی بازی که 1-2 به سود بارسلونا تمام شد، کاتالان‎ها نفس راحتی کشیدند. آن‎ها در آستانه سومین شکست پیاپی لیگ قرار داشتند. آخرین باری که بارسا سه بار متوالی در لیگ شکست خورده بود سال 2003 بود یعنی بیش از یک دهه پیش، زمانی که فرانک ریکارد تازه پا به نوکمپ گذاشته بود. انریکه تا مرز تکرار آن رکورد پیش رفته و در نهایت از آن گریخت. با این وصف نمایش ستاره‎های کاتالان هیچ کدام‎شان را راضی نکرد. بارسا در شبی که رئال در برنابئو باز هم آتشبازی برپا ساخت و این بار 5 گل به رایو وایکانو زد با دردسر از سد المریا گذشت. رئالی‎ها طی 11 دیدار 42 بار دروازه‎ها را باز کرده‎اند و بارسلونا 25 بار. رئالی‎ها با طراوت نشان می‎دهند و بارسلونا سردرگم.

تغییر ترکیب در مقایسه با ترکیب تیم پیروز برابر آژاکس در لیگ قهرمانان جلب نظر می‎کرد. در آن دیدار سوارز و مسی و نیمار در خط حمله قرار داشتند و این جا منیر الحدادی، مسی و پدرو. در آن دیدار راکیتیچ، بوسکتس و ژاوی سه هافبک میانی بودند و این جا رافینیا جای ژاوی را گرفته بود. آن‎جا دنی آلوز دفاع راست بود و این‎جا آدریانو کوریرا. حضور بارترا در قلب دفاع کنار ماسکرانو به این معنی بود که بارترا برای دومین بار پیاپی در قلب دفاع جای پیکه نزول کرده را گرفته... همه این‎ها روزنامه‎های اسپانیایی را پر کرده از حمله به انریکه با این مضمون که "سرگیجه گرفته‎ای و دیگر بدرستی نمی‎دانی چه ترکیبی را روانه میدان کنی". این که "ساختار تیمت به هم ریخته و شلخته است و بازیکنانت نمی‎دانند چه وظیفه‎ای دارند و نسبت به آن توجیه نیستند". این که " تا کی و کجا با اقبال بلند به درخشش ستاره‎هایت تکیه خواهی داد؟"

پاشنه آشیل بارسلونا جایی شده که در عصر پپ، بزرگ‎ترین اسلحه‎اش به‌شمار می‎رفت: خط میانی. آن چه که ضعف‎هایش برابر رئال عیان شد و مقابل سلتاویگو به اوج رسید. این که بارسلونا در خط میانی‎اش برابر المریا نه یک رهبر داشت و نه یک بازی‎ساز، عیان بود. ترکیب راکیتیچ (در جناح راست) با بوسکتس (در وسط میدان برابر مدافعان) و رافینیا (در جناح چپ) برابر مردان المریا به دردسر افتادند. راکیتیچ نه تنها تحرک روزهای خوبش را نداشت بلکه هرگز با بوسکتس هم ترکیب موزونی پیدا نکرد. رافینیا که فصل پیش برای انریکه در سلتاویگو فوق‎العاده ظاهر شده بود هنوز خود را در نوکمپ پیدا نکرده. در حقیقت بازی‎ساز بارسا در نیمه اول ماسکرانو مدافع میانی تیم بشمار می‎رفت که پاس‎های بلندی ارسال می‎کرد. ژاوی در دقیقه 66 جای بوسکتس را گرفت و قابل فبول ظاهر شد ولی همه می‎دانند پاسخگوی نیازهای بارسا در نبرد قهرمانی با رئال مادرید و حتی والنسیا و آتلتیکو مادرید که در تعقیب کاتالان‎ها بسر می‎برند نخواهد بود.

گره بازی بارسلونا با حرکات لوئیس سوارز باز شد. با بازیکن هشتاد میلیون یورویی که برای چهارمین بار برای بارسلونا پا به میدان گذاشت. سوارز که هنوز برای بارسا گلی به ثمر نرسانده، زمینه‎ساز به ثمر رسیدن دو گل توسط جوردی آلبا و نیمار شد تا کاتالان‎ها از ورطه سقوط رهایی یابند. او زمانی پا به میدان گذاشت که کاتالان‎ها با دریافت یک گل به رختکن رفته بودند. تیم که به میدان بازگشت، پدرو و منیر الحدادی جای‎شان را به سوارز و نیمار داده بودند. یعنی بارسا سه ستاره آمریکای جنوبی‎اش را کنار هم قرار داده بود: مسی آرژانتینی، نیمار برزیلی و سوارز اروگوئه‎ای. تفاوت اصلی در قرار گرفتن سوارز در نوک حمله بود. مسی متمایل به جناح راست و عقب‎تر بازی کرد و نیمار در سوی دیگر قرار گرفت. ترکیب مسی و سوارز بود که به گل تساوی بخش نیمار انجامید. گل دوم ، یادآور گل اول با حرکت نیمار از جناح چپ و سانتر سوارز و ضربه آلبا رقم خورد. یک-دو مسی و سوارز که طی آن مسی تا آستانه گشودن دروازه رفت تماشایی بود. جایی که مسی می‎توانست رکورد 250 گل تلمو ساررا را پشت سر بگذارد ولی ناکام ماند. او از آخرین باری که دروازه ایبار را باز کرده چهار بار توپ را به تیر دروازه کوبیده تا رکورد شصت ساله کمی بیشتر دوام آورد. سوارز یک بار هم توپ را به شوت سر ضربی به تیر دروازه کوبید تا هشدار دهد دیر یا زود دروازه‎ها را باز خواهد کرد...

همه این‎ها می‎گویند بارسا بازیکنان بزرگی در اختیار دارد، ولی انریکه باید آن‎ها را در قاب مناسبی برای رقابت با رئال پرواز کرده به دور دست قرار دهد. باید از پرسش روزنامه‎های مادریدی فرار کند "... انریکه تا کی و کجا با اقبال بلند به درخشش ستاره‎هایش تکیه خواهد داد؟"